Խմբերով անցնում ենք տնետուն,բացում դուռը այնպես,որ ոչ ոք չնկատի,և խուրջինը տուն գցելով բարձրաձայն կանչում «Ալելույա»։
Այս խաղը սկսել են խաղալ,երբ արդեն արեւը մայր է մտել,հագել են տարբեր դիմակներ,և պարտադիր չէր,որ դա լիներ բարեկենդանյան (սա խաղացել են բոլոր տոներին),և քանի որ,հին ժամանակներում տները գետնից բարձր չէին և վերևի հատվածում ունեին երթիկնր,հենց այդ երթիկից էլ կախել են։
Խաղի համար անհրաժեշտ է ունենալ խուրջին,որից կապված պիտի լինի երկար պարան,և ապա շրջելով տնետուն կախում ենք երթիկից,կամ դռնից ներս գցում,ընթացքում ասում խոսքերը,երբ տան տերերը լցնում են քաղցրավենիք,չիր,չամիչ,մրգեր` ձայն են տալիս և մենք խուրջինը դուրս ենք քաշում։
«Ալելու,թալելու»
_Ալելույա,ալելույա,ձեր տղի անուն ինճ է։
_(Օրինակ) Գոռ _Գոռն հեձե կարմիր քուռակ,
մեջկն զարգե պողպատ ուրագ,
Աստծու ավեդրան տա ձեր տղի մուրազ,
մեր փայ տվեք,մենք էրթանք։
Այդ ընթացքում տան անդամները մի բան անպայման լցնում են խուրջինի մեջ։
Վերջում այս ամենը մասնակիցները բաժանում են մեկը մյուսի միջեւ։
Այս խաղը խաղացել են Հայաստանի գրեթե բոլոր շրջաններում,խաղը կրել է տարբեր անուններ,բայց իմաստը`ասել է թե գաղափարը մեկն էր,բոլոր տոն օրերին ոչ մի մարդ,ընտանիք չպետք է մնա առանց առատ սեղանի: