Մուտք կրթահամալիր դա հեշտ բան չէ, և ոչ էլ ամեն մեկի խելքի և ուժի։
Ահա թե ինչ է տեղի ունենում, երբ դու որոշել ես սովորել Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում։
Այն ամենը, ինչի միջով անցնում ես դա դեռ սկիզբն է` իհարկե միայն դրական իմաստով, իսկ ահա ամենագլխավորը ճանապարհն է, դեպի բարձունք։
Ասում են, եթե ուզում ես մարդուն ճանաչել` հետը ճանապարհ գնա։ Իսկ մեր բարձունքները և առ հասարակ հայրենագիտական ճամփորդությունները դրա վառ օրինակն են։
Քոլեջի խումբը պատրաստ է իր դասավանդողներով և սովորողներով գրավելու Արագածի հարավային գագաթը։
Ճանապարհ, որը բավականին բարդ է սկսնակ` այնել առաջին անգամ լեռ բարձրացողի համար, իսկ մեր շարքերում նմանները բազմաթիվ էին։ Ակտիվները երգելով էին առաջ գնում, մի փոքր թույլերը դանդաղ, բայց մեծ տոկունությամբ և համառությամբ։
Այդ օրը ինձ համար տոն օր է, չէ որ իմ տարեդարձն է։ Իսկ ես խենթ եմ,խենթ աղջիկ և առանց խենթության չէր կարող լիներ իմ ծնունդը։
Pingback: Սեպտեմբեր ամսվա հաշվետվություն — Արմենուհի Սոկրատունի