Օր՝ առաջին

Օգոստոսի մեկին մեկնարկեց այս տարվա գյուղական ճամբարը Զովաբեր համայնքում։

Առավոտյան, Սուրբ Երրորդություն եկեղեցում մասնակիցը դարձանք ժամերգությանը, որից հետո տեղավորվեցինք մեքենայում և ընկանք ճանապարհ դեպի Զովաբեր։

Մինչ մեր վերջնակետը, ունեինք հայրենագիտական կանգառ Հրազդան գետի վտակի միախնման հատվածում։

Արա գետը Հրազդան գետի վտակներից մեկն է, որը անցնելով երկար ու գեղեցիկ ճանապարհ գալիս և միախռնվում է Հրազդանին։ Եվ նույնքան գեղեցիկ տեսարան է այդ երկու գետերի հանդիպման վայրը։

Շարունակելով ճանապարհը մենք հասանք Զովաբեր, դպրոցի բակում վերջին կանգառն էր, որտեղ մեզ դիմավորեցին դպրոցի սաներն ու դասավանդողները տնօրեն՝ Հովհաննիսյանի հետ միասին։

Ծանոթանալուց անմիջապես հետո անցանք ճամբարային գործունեության։ Քանի որ արդեն օրվա երկրոերդ հատվածն էր՝ ճաշի ժամը, արագ պատրաստվեցինք։ Հաջորդիվ, քանի որ հաջորդ օրը՝ ըստ օրացույցի այցելելու էինք գյուղի սրբատեղիներ, ճամբարականերին ուսուցանեցի հոգևոր շարականներ։

Օր՝ երկրորդ

Օրը սկսեցինք առավոտյան մարմնամարզությամբ, այնուհետև քայլարշավով և ուխտագնացությամբ դեպի Ս․ Ստեփանոս եկեղեցի, որը այժմ չի գործում։ Բակում կատարեցինք հոգևոր այն շարականները որը սովորել էին առաջին օրը։ Հաջորդիվ ճանապարհը շարունակեցինք գյուղում գտնվող դեպի գետը տանող մեկ այլ մատուռը, որը անվանում էին <<Թուխ Մանուկ>>։

Այնուհետև ճաշ, որից հետո սովորողներին ներկայացրեցի ազգային երկու պարեր՝ <<Գյոնդ>> և <<Վերվերի>>։ Ծանոթացնելուց հետո անցանք գործնականին, պարերի ուսուցմանը։

Օր՝ երրորդ

Առավոտյան պարտադիր մարմնամարզությամբ սկսելով օրը, շարունակեցինք ուխտագնացությունը այս անգամ քայլարշավով նախ դեպի գյուղի հին կամուրջ, որը տանում էր ճանապարհը դեպի Հրազդան քաղաք, և որտեղով անցնում էր Հրազդան գետը, մինչ կամուրջ հասնելը դպրոցի պատմության ուսուցչուհին, ով այս տարվա գյուղական ճամբարի պատասխանատուններից էր ցույց տվեց մի աղբույր, որը ուներ գեղեցիկ պատմություն։ Իսկ ահա ամենակարևորը առջևում էր՝ կամուրջը իր սարսափելի աղբի մեջ կորած։ Անտանելի մի տեսարան, որը քանդում է ամեն նվիրական նպատակ, ևավելի կարևորել տալիս որպես ուսուցչի վեր հանել հանրային այն խնդիրները, որոնք ծառացել են մեր իսկ պատճառով մեր առաջ։

Բարկացած շարունակեցի ես իմ ճանապարհը դեպի Ս․ Սանդուխտ մատուռ։ Մատուռ հասնելուն պես կատարեցին սովորողնրը շարականներ։ Որից հետո վերադարձանք դպրոց։ Իսկ դպրոցում կազմակերպեցինք ճաշը։ Ճաշից հետո ճամբարականների մի մասին ուսուցանեցի թմբուկ նվագել։ Ապա սովորողները պատրաստեցին իրենց հավաքած մրգերով կոմպոտ և մուրաբա։ Օրը ավարտեցինք միասնական վոլեյբոլով։

Օր՝ չորրորդ

Առավոտյան քանի որ եղանակը բավականին հով էր և տեղումների հավանականություն կար մենք շտապեցինք քայլարշավով դեպի Դդմաշեն համայնք՝ ուխտի Ս․ Թադեոս եկեղեցի: լինել այնտեղ և չերգել դա մեծ սխալ կլիներ։

Վերադարձից հետո ճաշ, մուրաբայի պատրաստում Արտանիշում թեյելու համար։ Սպորտային խաղերի շքերթով էլ օրվա ավարտ։ Իսկ խաղերի մեջ շատ ակտիվ էր անցնում ազգային խաղերը։

Օր՝ հինգերորդ

Առավոտյան պարտադիր մարմնամարզություն։ Մարմնամարզության և խաղերի ավարտին հաջորդեց ազգային պարերի և պարերգերի ուսուցումը։

Իսկ ահա ժամանակն է ուսուցանել <<Անձրևաբեր ծեսի>> երգերը։ Սովորողներին ներկայացրեցի ինչ է այն իրենից ներկայացնում, որից հետո սովորեցինք երգերը։

Տղաների համար շատ ոգևորիչ էին ազգային խաղերը, առավելապես ուժայինները։ Նրանք մինչ խաղալը մասնակցեցին նաև իրերի պատրաստմանը։

Այդ ընթացքում մեզ հյուրընկալվել էին սովորողի ծնողները, և սովորողները նրանց ուսուցանեցին միասին սովորած ազգային պարերից։

Օրը ավարտվեց նկարչությամբ և սեղանի ինտելեկտուալ խաղերով։

Օր՝ վեցերորդ

Առավոտյան մարմնամարզություն։

Գաթաթխիկի պատրաստություն՝ ծես։ Այցելեցինք գյուղական մի ընտանիք, որտեղ սովորողները մասնակցեցին գաթա թխելու ընթացքին, այդ ընթացքը համեմվեց երգերի կատարման շարանով, իսկ աղջիկների համար նախապես պատրաստել էի ճակտոցներ։

Մարզական խաղերից հետո համտեսեցինք համեղ գաթան։ Իսկ ընտանիքը գեղեցիք սեղան էր բացել իր այգում։

Այս ամենից հետո ճամբարականների մի մասի հետ շարունակեցինք թմբուկի դասերը։

Աղջիկների հետ պատրաստեցինք <<Բուկլե բարաններ>> և <<Նուրի>> տիկնիկներ։

Օր՝ յոթերորդ

Առավոտյան մարմնամարզություն, որից հետո անմիջապես սկսվեց մեր երկար սպասված <<Անձրևաբեր ծեսը>>։ Սա իմ կարծիքով գյուղն էլ էր սպասում, իհարկե հումորը հումոր, բայց Զովաբերում ջրի խնդիր կար և այնել լուրջ։

Ահա այսպես երգով մենք դպրոցից վերցնելով մեր ծիսական տիկնիկներն ու ատրիբուտները շարժվեցինք դեպի տնե տուն հավաքելու մեր ծեսի ընծաներն ու փոխարենը խնդրելով անձրև։

Ճամբարականների ոգևորությունը այնքան մեծ էր, որ ուզում էին ողջ գյուղի տները մտնել, իսկ այդպես մենք պարզապես չէինք հասցնի ներկա լինել ճաշին։ Իսկ ահա ճաշից հետո Գրիգորյան Հասմիկն էր եկել սովորեցնելու գորգագործություն, ապա մարզական խաղեր։

Օրվա վերջում սովորողները վայելեցին իրենց հավաքած քաղցրավենիքները, միրգն ու բանջարեղենը։

Օր՝ ութերորդ

Այս օրը թերևս ինձ համար բավական փորձություն էր դիմակայելու ցավին և հասկանալու կարող եմ այսպես շարունակել իմ ճամաբարային մնացած օրերը իմ սիրած վրանային ճամբարում՝ Արտանիշում։

Առողջական վիճակի վաթարացումը բարդացնում էր ամեն բան։ Որոշվեց, որ ես պիտի վերադառնամ, ցավոք ես այսպես չէի ուզում, սակայն այդ պահին դա էր ճիշտ որոշումը։

Առավոտյան շարժվելով Զովաբերից Սևան քաղաքում ունեինք կանգառ՝ հանդիպում <<Դար>> հիմնադրամի հետ։ Մեզ պիտի թոխանցվեր քննապարկեր Զովաբերցի ճամբարականների համար։

Արտանիշ հասնելով մեզ դիմավորեցին մեկնող խումբը և Տիար Բլեյանը իր ընտանիքի հետ։

Երբ բոլորը տեղավորվում էին, ես տխուր սպասում էի իմ վերադարձին, այդ ընթացքում պարկեցի ծառերի տակ ու քնեցի, ես գրեթե միշտ այդպես եմ անու, երբ ինձ վատ եմ զգում։ Զարթնելուց հետո հասկացա, որ կարող եմ մնալ։ Որոշումս չփոխվեց անկախ ամեն ինչից։ Ես խփեցի իմ վրանը։

Օր՝ իններորդ

37,9 ջերմությամբ ես կայացրեցի որոշում բարձրանալ Արտանիշի գագաթը։ Դարձյալ հորդորներին, որ դա սխալ ես մնացի անդրդվելի, և ի զարմանս բոլորի ես բարձրացա, չնայած որ եղան պահեր, երբ թվում էր էլ չեմ կարող։ Հրաշալի տեսարանը ուղղակի ողջունում էր մեզ։ Իջնելուն պես իմ հաջորդ որոշումն էր Սևանում լողալը, ես չէի կարող ինձ զրկել այդ գեղեցկուհուց։

Իսկ ահա երեկոյան շատ աննշան ցավեր էին մնացել, իսկ դա չէր կարող խանգարել իմ ակտիվությանը ճամաբարականների հետ երգել ու պարել։

Օր՝ տասերորդ

Օրը վերադարձ էր դեպի քո մշտական տուն։ Առավոտյան քայլք դեպի անտառ, ապա լողափ, տարածքի խնամք և մաքրություն, մեզ ոչ ոք այս անգամ չէր փոխարինելու և դա անսովոր էր, ու մի տեսակ տխուր։

Մենք լողացինք Սևանում մի խումբ սովորողների սովորեցրեցի լողալ առանց փրկարար բաջկոնների։

Այսպիսով ավարտվեց մեր ճամբարային օրերը ու մենք վերադարձանք հույսով, որ յուրաքանչյուր սովորող իր հետ տարավ մի գեղեցիկ և ուսուցանող պատմություն։