Օր առաջին՝
Առաջին օրը խումբը Սուրբ երրորդություն եկեղեցու բակից սկսեց իր արատեսյան ճամփորդությունը։
Մեր առաջին կանգառը Մոշաղբյուրի Սուրբ Կարապետ վանական համալիրն էր։ Ես պատմեցի վանական համալիրի պատմությունը, իսկ հետո մեզ դիմավորեցին տեղի հոգևորականները։ Ներկայացրեցին սովորողներին հոգևոր արժեքները՝ նրանց բացատրությունները և նշանակությունը։
Միասնական շարականների կատարումներով՝ Կոմիտաս – <<Մանուկների Հայր մեր>>, <<Առավոտ լուսո>>, իսկ պատանեկան երգչախումբը կատարեց <<Գովյա Երուսաղեմ>>՝ Հինանց՝ Սուրբ Հարության հաջորդող 50 օրերի Ճաշու շարականը։
Տեսանյութերը ներքևում՝
Հաջողություն մաղթելով շարունակեցինք մեր ճանապարհը դեպի Եղեգիս։
Այնտեղ մեզ պիտի սպասեին դպրոցի սովորողնրը, սակայն, երբ մենք քայլարշավ անելով հասանք Զորաց եկեղեցի հասկացանք, որ մեզ դիմավորողները պարզապես չեն եկել։ Բայց այս ամենը մեզ չէր կարող միանշանակ տխրեցնել։ Համեղ ընդմիջումից անմիջապես հետո սովորողները խմբվեցին իմ շուրջ և ես ներկայացրեցի Զորաց եկեղեցու պատմությունը և որ նա բացառիկ է մեր իրականության մեջ իր ճարտարապետական լուծումով։
Եկեղեցու ետնամասում՝ արևմտյան հատվածում Մերի Գարեգինյանը մուտքի ճամբարին ուսուցանեց ազգային պարերգեր, ես և սովոողներից երկուսը թմբուկով նվագակցում էինք, իսկ Լուիզա Քեշիշյանը և Աչեր Բաստաջյանը երգում և երգացնում էին բոլորին։ Իսկ սեբաստացի սովորողները օգնում մուտքի ճամբարի իրենց նոր ընկերներին։
Մեր առաքելություն ավարտելով շարժվեցինք դեպի Արատեսի դպրական կենտրոն։ Իմ կարծիքով շատերը պարզապես չգիտեն տեղանքի նշանակությունը, որպես սովորող և դասավանդող ինչի համար են գնում Արատես, ինչու ենք անվանում դպրական կենտրոն։ Երկու գործող անձիք էլ պիտի սա շատ լավ պատկերացնելուց հետո միայն գնան այնտեղ ճամբարելու, հակառակ պարագայում ստացվում է կա գիտակցող և չգիտակցող կողմ, այս ամենի հետևանքով տուժում է ողջ աշխատանքը։
Ինչևե մենք հասանք գլխավոր նպատակակետ։ Իջնելուն պես մենք Արմինե Գոգինյանի հետ ունեցանք դաս – պարապմունք մեղվանոցում, ստացանք հանձնարարություն իր գնալուց հետո կատարելու համար։
Այդ ընթացքում մեր խոհարարը պատրաստում էր ճաշը, իսկ մենք օգնում էինք, ի դեպ այս հարցը շատ կարևոր է, երբ մեծ խմբով ես գնում, իսկ տեղում արդեն իսկ կա ևս մեկ՝ այնել ռազմամարզական խումբ և այս բոլորի համար ընդհամենը մեկ խոհարար։
ՄԻնչ ճաշը պատրաստ կլիներ միջին դպրոցի սովորողները մասնակցեցին ռազմամարզական ճամբարի հետ առաջին բուժ օգնության դասին։ Որից հետո ճաշ։
Հատկանշական է և շատ կարևոր միասնական ճաշից առաջ աղոթքը, որը ես պարտք եմ համարում իմ ճամբարների ժամանակ ուսուցանել բոլորին։ Եվ փորձում եմ այնպես անել, որ բոլորը անգիր անեն, և դառնա սովորույթ, միասնական աղոթքով սեղան նստելը։
Ճաշից հետո տղաները Անդրանիկ Դարբինյանի և Էդգարի ուղեկցությամբ գնացին երեկոյան խարույկի համար փայտահավաքման, իսկ աղջիկները օգնեցին խոհանոցում և իրենց սենյակների խնամքով, նաև նվագել ու երգել հասցրեցին։
Եվ վերջապես տղաները բարձրացրին փայտերը, նրանց տրվեց իրենց սպասված հանգստի ժամը։ Որից հետո սովորողներից Հովհաննեսի հետ կոմպոս արեցինք սննդային աղբը։ Որը շատ խստությամբ վերահսկվում էր իմ կողմից։
Այս ամենից հետո պատրաստ էր նաև խարույկը, որի շուրջ խմբվել էին Միջին դպրոցի, մուտքի ճամբարի և ռազմամարզական ճամբարի սովորողները։ Միասնական երգ ու պարով էլ ավարտեցինք մեր առաջին օրը։
Օր երկրորդ՝
Օրը սկսեցինք առավոտյան նախավարժանքով։ Անդրանիկ Դարբինյանը ղեկավարեց մարմնամարզությունը։ Սովորողների մի մասը շատ ոգևորությամբ, իսկ մի մասն էլ դժվարությամբ։
Հանգիստ և ապա նախաճաշ, որից հետո սեբաստացի սովորողները մուտքի ճամբարի սովորողներին ներկայացրեցին Արատեսը։
Օրը շարունակեցինք քյլարշավով դեպի Արատես գետի վերին հորձանուտ։ Որտեղ էլ սովորողները լողացին։ Ի դեպ լողին շատ էին սպասում,ինչպես Արատես գետի, այնպես էլ Սևանա լճի։ Սա այս ճամփորդության ամենասպասված պահն էր։
Լողից հետո Արատեսի խնամք էր, էկո աղբի հերթական կոմպոս։
Ապա հանգիստ և ճաշ։ Ճաշելուց հետո տղաները կրկին գնացին փայտահավաքման գիշերային խարույկահանդեսի համար, իսկ աղջիկները մնացին և օգնեցին սեղանը հավաքելուն և օգնելուն կենցաղային հարցերում։
Այս ամենից հետո բոլորը պատրաստվեցին խաղային շքերթի։ Խաղը թերևս կմնա երեխաների ամենասիրելի բանը։
Խաղը ավարտելուն պես, երբ արդեն մութ էր, գեղեցիկ երեկո, միասնական ճաշի աղոթքով սկսեցինք ընթրիքը։ Որի ավարտից հետո հավաքվեցինք խարույկի շուրջ փառատոնային ամփոփում անելու։ Երգերն ու պարերը ողողեցին ողջ Արատեսը, երաժշտությանը միացավ բնությունը իր որոտով։
Օր երրորդ՝
Ահա մեր երրորդ օրը սկսելով կրկին մարմնամարզությամբ, ապա տարածքի մաքրությամբ և իրերը հավաքելու պատրաստությամբ, նախաճաշեցինք և մնաս բարով ասելով, բայց կրկին վերադառնալու միանշանակ ցանկությամբ հրաժշետ տվեցինք Արատեսին։
Մեր ետդարձի ճանապարհը անցնում էր Վարդենյանց լեռնանցքով, սա հուշում է, որ կանգառ ունենք Օրբելյանների քարավանատանը։ Ես ներկայացրեցի պատմությունը, և շարունակեցինք ճանապարհը։ Ցավոք մեր մեքենաներից մեկի մոտ առաջացավ լուրջ խնդիր, որի պատճառով մեր մի մեքենան ետ վերադարձավ անմիջապես Երևան։
Քանի որ մենք պայմանավորվածություն ունեինք Ներքին Գետաշեն համայնքի թիվ մեկ դպրոցի տնօրենի հետ, շտապեցինք Կոթավանք, որտեղ դպրոցի սովորողները մեզ էին սպասում, միասնական երգով ու պարով, ապա նաև աղոթքով ևս մեկ փառատոնային շքերթ ու համագործակցություն ունեցանք։ Մերի Գարեգինյանը ուսուցանեց եկեղեցու բակում մի քանի ազգային պարերգեր և պարեր։ Թիվ մեկ դպրոցի սովորողները մեզ ներկայացրեցին իրենց գյուղն ու, որոշակի նաև Կոթավանքի պատմությունը, մնացածը շարունակեցի ես, հաջողություն մաղթելով, մեր ճանապարը շարունակեցինք դեպի Թաթոյանների հայտնի ջրաղաց։ Ջրաղացի տեր՝ Աշոտ Թաթոյանը մեզ ներկայացրեց պատմությունը։ Սովորողներին շատ հետաքրքիր էր։
Եվ այսպիսով մեր վերջին կանգառը բոլորիս սպասված լողն էր Սևանում։
Այսքանով ավարտեցինք մեր շատ հագեցած ու հիանալի օրերը։
Սովորողի պատում՝